ΕΛΕΝΗ ΔΗΜΟΥ

Η Ε. Δήμου γίνεται γνωστή με την εμφάνισή της στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του ΄81, κερδίζοντας το Α! Βραβείο, με το τραγούδι «Μι΄ αγάπη σαν κι αυτή». Έχοντας δουλέψει αρκετά χρόνια σε νυκτερινά μαγαζιά, η έμπειρη σιγουριά της φωνής της με το χαρακτηριστικό κοντράλτο ηχόχρωμα, της δίνουν τη δυνατότητα να μπει στο χώρο της δισκογραφίας.

Με το «΄Εχω φίλους» (΄82) , σε τραγούδια Γ. Ζουγανέλη, Α. Βαρδή, Γ. Σκούρτη, Μ. Ελευθερίου κ. ά. μπαίνει δυναμικά στο χώρο, με ισχυρό ερμηνευτικό προφίλ. Η συμμετοχή της στο «Μίλα μου απλά» των Τ. Μπουγά - Α. Ανδρικάκη την ίδια χρονιά, στο πλευρό του Γ. Πάριου και του Μ. Λιδάκη, ξεδιπλώνει το χάρισμά της να κινείται με ευελιξία σε διαφορετικού ύφους τραγούδια, με φυσική δραματικότητα σύγχρονου ερμηνευτικού τρόπου.


Το ΄84, με το «Α΄ και Β΄ προβολή», συνδυάζοντας τραγούδια σε σημερινό ύφος (Τ. Μπουγά) , με επανεκτελέσεις τραγουδιών (Μ. Λοΐζου, Σ. Ξαρχάκου, Δ. Μούτση, Γ. Σπανού) , με ομοιογενές ενορχηστρωτικό χρώμα, καταφέρνει να προσδώσει, σε σύντομο χρονικό διάστημα, προσωπικό χαρακτήρα ερμηνείας.




--------------------------------------------------------------------------------
Εισάγει το στοιχείο του «μοντέρνου» (πόπ) στο ελληνικό τραγούδι, καλά συναρμοσμένου με το έντεχνο και το λαϊκό της εποχής, καθιερώνοντας έναν «δυτικού τύπου» ερμηνευτικό τρόπο.
--------------------------------------------------------------------------------


Η συνεργασία με τον Λάκη Παπαδόπουλο και την Μαριανίνα Κριεζή στο «Κατά βάθος αλεπού» (΄86), εκμεταλλεύεται τα ιδιαίτερα στοιχεία της φωνής της, και την καθιερώνει, με μια βεντάλια τραγουδιών που κινείται από την μπαλάντα στο ροκ ΄ν ρόλ, με χιούμορ και ανατρεπτικότητα που θα χαρακτηρίσουν την πορεία της. Οι συνεργασίες της με τον Γ. Νταλάρα (Ολυμπιά, Περοκέ) και οι δισκογραφικές συμμετοχές με τραγούδια που κάνουν ιδιαίτερη επιτυχία («Δεν πιστεύω» / Μ. Ρακιντζή, «Ανησυχώ» /Λαθρεπιβάτες, «Αν θυμηθείς τ’όνειρό μου» Μ. Θεοδωράκη/ «Γ. Νταλάρας:Ζωντανές ηχογραφήσεις» -όλα του ΄87), την κάνουν την αγαπημένη φωνή του κοινού.


Το ΄88 με τα «Προσωπικά» του Γ. Σπανού, εκτοξεύεται στα ύψη σε πωλήσεις, κάνοντας έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας της. Την επόμενη πενταετία, αρχής γενομένης με τις πολυσυλλεκτικές «Αντιθέσεις» (΄89), να συνδυάζουν έθνικ, ποπ και δημοτικά στοιχεία, συνεχίζει την ανοδική της πορεία με σύγχρονες ρυθμικές μπαλάντες «γυναικείας» ευαισθησίας σ’ ένα παιγνίδι πάνω στη θεματική των διαπροσωπικών σχέσεων. («Κανείς δεν είναι κανενός» ΄90, «Μιά ζωή δεν φτάνει» ΄91, «Η ζωή είναι γυναίκα» ΄93).



Από το ΄94 και μετά, έχοντας διαγράψει μια δεκαετή τροχιά επιτυχιών, φαίνεται να αποδυναμώνεται, υπερεκτιμώντας δυνατότητες που δεν είχε και υποτιμώντας τις υπάρχουσες. Αδυνατεί να βρει το στίγμα της, εγκλωβισμένη σε παρελθούσες επιλογές, και στην ασφυκτική περίοδο των «διαχωριστικών γραμμών» που άτυπα υιοθετεί ο χώρος. Λαϊκή ή ποπ; Του έντεχνου ή του ελαφρού; Η Ε. Δήμου δείχνει να μην απαντά, και σταδιακά είτε σαμπαταριζόμενη από τους «περιοικούντες», είτε απο τον ίδιο της τον εαυτό («Η Ελένη των Φεγγαριών» και «Αθώες Ενοχές» ΄94, «Υπόθεση καρδιάς» ΄95, «Ακου λοιπόν» ΄96, «Πόρτο-Ρίσκο» ΄99) , χτυπάει –απλά- «... . κάρτα» στο ελληνικό τραγούδι, παρά τις όποιες ερμηνευτικές εκλάμψεις. («Ο Μάγος της πόλης» Μ. Μάτσα, «Ζούμ 5» συνεργασία σε θέαμα-πρόταση του Σ. Κραουνάκη χωρίς αποδέκτες).

Ετοιμάζω ταξίδι
Am E Am G
Σε προσκάλεσα στην αγάπη σαν πρώτα
Am E Am G
μα προτίμησες να χαθείς μες στα φώτα
C E Am G
Στα προσχήματα και στους φόβους σου τρέχεις να κρυφτείς
C E Am G
όσα έταξες και τα πέταξες πρέπει να σκεφτείς
Am E Am
Σε προσκάλεσα στην αγάπη σαν πρώτα

F G C Am
Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου 2x
F G F Am
στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου 2x

Εισαγωγή (ακκόρντα Refrain)

Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
κι αν αφήσαμε να μας φύγει η ώρα
Όσα είπαμε και δε γίνανε θέλουν προσοχή
αν θελήσουμε θα γυρίσουμε πάλι στην αρχή
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα

Ετοιμάζω ταξίδι...

Εισαγωγή

Ετοιμάζω ταξίδι...