ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ

Βρισκόμαστε στην Πάρο μετά την κατοχή. Ο Χαράλαμπος και η Μαρουσώ , ήταν μια πολύτεκνη οικογένεια με πέντε παιδιά, την Γεωργία, την Ελένη την Άννα τον Νίκο και τον Γιάννη. Ο Γιάννης ήταν το τελευταίο παιδί και ο τελευταίος σε σχέση με τα αδέρφια του που έφυγε από την Πάρο. Άλλαξε το επώνυμο του,από Βαρθακούρης σε Πάριος για να του θυμίζει το νησί του που αγαπούσε και αγαπάει πάρα πολύ. Ο Γιάννης λοιπόν έφυγε από την Πάρο αφού τέλειωσε το Γυμνάσιο, αποχωρίστηκε την πρώτη μεγάλη του αγάπη την Αλεξάνδρα και πηγαίνει λοιπόν στην Αθήνα για να μπει σε Ιατρική σχολή. Οι οικονομικές συνθήκες ήταν κάπως δύσκολες, και ο Γιάννης έγινε ρεσεψιονίστ στον ξενοδοχείο Σαρώνις απέναντι από την "Νεράιδα".Στην Νεράιδα εκείνη την εποχή τραγουδούσε ο Γιάννης Βογιατζής με την Τζένη Βάνου και μαέστρος τους ήταν ο Κώστας Κλάβας που έμενε στο ξενοδοχείο που δούλευε ο Γιάννης. Γνωρίστηκε με τον Κλάβα και τον χειμώνα του ίδιου χρόνου βρέθηκε να παρακολουθεί μαθήματα στην σχολή του. Όταν ο Κατσαρός ένας από τους καθηγητές του Γιάννη Πάριου άκουσε τον Γιάννη να τραγουδάει του είπε ότι είναι έτοιμος να κάνει καριέρα και του είπε επίσης να πάει σπίτι του να το συζητήσουν. Γιάννης Πάριος παρόλο που έμενε στην πλατεία Αμερικής πήγε με τα πόδια στο Εδέμ που έμενε ο Κατσαρός επειδή η περιουσία του τότε ήταν ένα δίφραγκο και το κρατούσε για την επιστροφή του. Στο σπίτι του Κατσαρού γνώρισε τον Πυθαγόρα και τον Καλδάρα δυο από τους μεγαλύτερους συνθέτες εκείνης της εποχής, που τον βοήθησαν στα πρώτα του βήματα. Ο Γιάννης ήταν να πάει να τραγουδήσει στην Μπουάτ “ODEON” αλλά του ήρθε το στρατιωτικό του χαρτί. Όταν απολύθηκε ο πρώτος του σταθμός ήταν η "Κατακόμβη" στην Πλάκα και έπαιρνε 25 δραχμές την βραδιά. Ο επόμενος σταθμός του ήταν τα "Ταβάνια" και η "Νεράιδα". Ο Γιώργος Μητσάκης ήθελε να βάλει τον Γιάννη στην δισκογραφία και αυτό έγινε με το δισκάκι "Της μοίρας το παιχνίδι".Συνέχισε με το "Πετροβολούσα τη ζωή μου",το "Ράκος" το "Με συγχωρείς καρδούλα μου" το "Δυο αγάπες" κ.α. Το 1972 ο Γιάννης Πάριος γνώρισε την δεύτερη μεγαλύτερη αγάπη του την Ντίνα Μαρκοπούλου και παντρεύτηκαν σύντομα επειδή η Ντίνα ήταν έγκυος στον Χάρη, τον πρώτο γιο του Γιάννη ο οποίος σήμερα είναι 27 χρονών. Το επόμενο παιδί τους ήταν ο Θανάσης. Το 1974 ο Γιάννης τραγουδούσε στα "Δειλινά" της Θεσσαλονίκης με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Στράτο Διονυσίου, την Χάρις Αλεξίου και την Δήμητρα Γαλάνη με τους οποίους τραγουδούσε τέσσερις περιόδους. Το 1977 ο Γιάννης κάνει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία με το "Τώρα πια".Ο συγκεκριμένος δίσκος πούλησε 240.000 αντίτυπα. Από τότε ο Γιάννης Πάριος γινόταν όλο και πιο γνωστός. Όπου τραγουδούσε δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα. Μετά ξεκίνησε συναυλίες στον Καναδά με τεράστια επιτυχία και γινόταν στην κυριολεξία χαμός. Μετά από κάποια χρόνια ο Γιάννης χώρισε με την γυναίκα του. Το 1986 γνώρισε τον τρίτο του μεγάλο έρωτα στο πρόσωπο της ηθοποιού Σοφίας Αλιμπέρτη. Έκαναν δύο παιδία, τον Άγγελο και τον Νικόλα και μετά από 10 χρόνια, δηλαδή το 1996 παντρεύτηκαν στην Πάρο. Ο Γιάννης Πάριος λοιπόν είναι ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της Ελλάδας, αλλά και από τους μεγαλύτερους συνθέτες, μια που σε όλα αυτά τα χρόνια έγραψε αρκετούς δίσκους του, που είχαν τεράστια επιτυχία. Στα τραγούδια που έγραψε ο Γιάννης ανακαλύπτουμε την ευαισθησία και τον Ρομαντισμό του. Αυτό τον καιρό εμφανίζεται με τον Στέλιο Ρόκκο και τον γιο του Χάρη στην "Πύλη Αξιού" της Θεσσαλονίκης και μας χαρίζει υπέροχες βραδιές όπως άλλωστε συνηθίζει ο Γιάννης Πάριος. Να 'σαι καλά Γιάννη…

1 Ομώνυμο 1971
2 Τι θέλεις να κάνω 1972
3 Που θα πάει που 1974
4 Έρχονται στιγμές 1975
5 Τώρα πια 1976
6 Μη φεύγεις μη 1977
7 Να γιατί σ' αγάπησα 1978
8 Θα με θυμηθείς 1979
9 Σε χρειάζομαι 1980
10 Ένα γράμμα 1981
11 Τα νησιώτικα 1982
12 Όταν βραδιάζει 1984
13 Πιο καλή η μοναξιά 1984
14 Εγώ κι εσύ 1985
15 Ξαρχάκος-Πάριος 1986
16 Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του 1987
17 Όλα για τον έρωτα 1987
18 Τα ερωτικά του '50 1988
19 Η παράσταση αρχίζει 1989
20 Σαν τρελό φορτηγό 1989
21 Κι εγώ μαζί σου 1990
22 Επίθεση αγάπης 1992
23 Επαφή 1992
24 Τα νησιώτικα 2 1993
25 Πάντα ερωτευμένος 1993
26 Βίος ερωτικός 1993
27 Παρέα με τον Χάρη 1994
28 Η μοναξιά μες απ' τα μάτια μου 1995
29 Τύψεις 1997
30 Τόσα γράμματα 1998
31 Δώσε μου λιγάκι ουρανό 1999
32 Ο Ερωτικός Θεοδωράκης 2002
33 Το ρεσιτάλ μιας φωνής 2007

Σε χρειάζομαι
Bm Em
Όπως γυρεύει λίγο γέλιο ο πικραμένος
F# Bm
Κι όπως το χάδι του πατέρα ο ορφανός
F#
Όπως ζητάει την ελπίδα ο αδικημένος
C F#
Και του Θεού την ευλογία ο ταπεινός

Bm G
Σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι
Bm F#
Θέλω μαζί σου τους καημούς μου να μοιράζομαι
Σε χρειάζομαι
Bm
Πώς είμαι κάτι στο πλευρό σου να φαντάζομαι

Bm
Σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι
Bm B7 Em
Να είσαι εδώ όταν νυχτώνει, να μην σκιάζομαι
C Bm
Κακό μην πάθεις να προσέχω και να νοιάζομαι
G F# Bm
Σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι

Σαν το νερό που το ζητά ο διψασμένος
Σαν ταξιδιώτης που δεν έχει γυρισμό
Σαν τη αγάπη που έχει ο προδομένος
Και σαν το δρόμο που δεν έχει τελειωμό

Σε χρειάζομαι...

Μου 'χεις κάνει την ζωή μου κόλαση

Em B7 Em B7 Em Am B7 Em C B7 Em
Πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ, σου το λέω και πονάω πόσο σ’ αγαπώ
Πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ, σε αγγίζω και σκορπάω πόσο σ' αγαπώ

B7 Em D G
Μα εσύ με εκμεταλλεύτηκες, καθόλου δεν με σκέφτηκες
Am Em C Am B7
Το λόγο σου δεν κράτησες κουρέλι με κατάντησες εσύ

Em Am
Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση
B7 Em
θα σου φύγω και θα φταις για όλα εσύ
Em Am C Am B7
Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου δύσκολη κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα πιο πολύ

Πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ μου χρωστάς και σου χρωστάω πόσο σ’ αγαπάω

Μα εσύ με εκμεταλλεύτηκες, καθόλου δεν με σκέφτηκες
Το λόγο σου δεν κράτησες κουρέλι με κατάντησες εσύ

Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση
θα σου φύγω και θα φταις για όλα εσύ
Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου δύσκολη
κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα πιο πολύ

Φταίμε κι οι δυο
Dm Fmaj7 Gm
Λες πως έφταιξα εγώ που χωρίσαμε οι δυο μας
Eb Dm
και καράβι στο βυθό είναι τώρα τ' όνειρό μας
Bb Am Dm Dm/C
Λες πως έφταιξα εγώ, αλλά αλίμονό μας
Bb Am Dm
είν' το φταίξιμο διπλό σε κάθε χωρισμό

Gm
Φταίμε κι οι δυο που ζούμε χώρια
C F A
κάτω απ' τον ίδιο ουρανό
Dm Gm
Και μας ξυπνά η στεναχώρια
C Asus4 A
και λέει βραχνά φταίμε κι οι δυο

Λες πως έφταιξα εγώ που ναυάγησε η ζωή μας
κι είναι δάκρυ αλμυρό τώρα κάθε ανάμνησή μας
Λες πως έφταιξα εγώ για την καταστροφή μας
όμως πρέπει να στο πω πως φταίξαμε κι οι δυο

Φταίμε κι οι δυο...

Λες πως έφταιξα εγώ...


Τόσα γράμματα
Εισαγωγή:
Dm

Dm Dm7 Dm
Τόσα γράμματα σου έγραψα χαράματα
Dm Dm7 Dm
μα κανένα δε σου έστειλα ως τώρα
D Gm
Γιατί θέλω να σε βλέπω πια κατάματα
Bb Am Dm
Να σου λέω ότι νιώθω αυτή την ώρα

Bb Am Dm
Καιρός να κάνω κάτι πια σωστό
Gm C Dm
να στείλω ένα γράμμα και σε μένα
Bb Am Dm
Να πω στον εαυτό μου σ' αγαπώ
Bb Am Dm
μα ξέχασα οδό και αριθμό ] 2x
Gm Bb Am Dm
και μένει στο συρτάρι μου κι αυτό

Τόσα γράμματα σου έγραψα χαράματα
μα το τραύμα της αγάπης μου δεν κλείνει
Γιατί δεν πιστεύω τώρα πια στα θαύματα
ότι ήτανε να γίνει, έχει γίνει

Στο κάτω-κάτω της γραφής
Intro
Am F Em G F G Am

Dm
Σαν τσιγάρο σε κρατώ
E Am
που γουστάρω να καπνίσω
C Dm
θα σ’ ανάψω θα σε πιω
Em Am A
και στο τέλος θα σε σβήσω

Dm
Να γλιτώσω ειν’ αργά
Am
μ’ έχεις είδη καταστρέψει
C G
κι αν σε κόψω τώρα πια
F Em Am
φοβάμαι πως η μοναξιά θα επιστρέψει

E
Στο κάτω κάτω της γραφής
Am
αξίζει να καταστραφείς
E
και ως τον θάνατο να πας
Am
για μια γυναίκα που αγαπάς ] 2x

Dm E Am
Δώσ’ μου φωτιά το θάνατο να ανάψω
Dm E Am
Δώσ’ μου φωτιά το θάνατο να πιω

Στο κάτω κάτω της γραφής...

Dm E Am ] 2x

Σαν τσιγάρο σε κρατώ της βραδιάς το τελευταίο
κι ίσως να ‘ναι απ’ το καπνό που χωρίς να θέλω κλαίω

Ίσως πάλι φταις κι εσύ που σε λίγο θα τελειώσεις
μα σε θέλω μια ζωή κι ας ξέρω πως θα ‘ρθει στιγμή να μ’ εξοντώσεις

Στο κάτω κάτω της γραφής... ] 2x

Δώσ’ μου φωτιά το θάνατο να ανάψω
Δώσ’ μου φωτιά το θάνατο να πιω

Στο κάτω κάτω της γραφής...


Σαν τρελό φορτηγό

Bm
Το φως θα σβήσω
C
θα γείρω στο κρεβάτι
Am
δεν θα κλείσω μάτι
Bm
θα σε θυμηθώ
Bm
Το φως θα σβήσω
C
κι απόψε από γινάτι
Am
δεν θα πάρω χάπι
Bm
δεν θα κοιμηθώ

Bm D C Bm D C
Θα σε θυμηθώ, όπως θέλω εγώ
Θα σε θυμηθώ, σαν τρελό φορτηγό
Bm C Am
με τα μάτια κλαμένα, με τα μάτια κλαμένα
με τα φρένα σπασμένα, με τα φρένα σπασμένα
Bb
μόνο για μένα
να πέφτεις σε μένα

Το φως θα σβήσω, και στου μυαλού το χάρτη
σαν τον υπνοβάτη, θα σ' ακολουθώ
Το φως θα σβήσω, και σ' ένα πλοίο αντάρτη
γλάρο σε κατάρτι, θα σε θυμηθώ

Θα σε θυμηθώ...