Β. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Εμφανίστηκε στο ελληνικό τραγούδι το 1974. Παρουσιάζεται δισκογραφικά την ίδια χρονιά, συμμετέχοντας στον Προδομένο Λαό του Μ. Θεοδωράκη και Στα Τραγούδια του Δρόμου του Μ. Λοΐζου. Ο πυρήνας της προσωπικότητάς του φανερώνεται εξ αρχής: φύσει λυρικός, θέσει οργισμένος. Και μιά φωνή-όχημα ικανή να μεταφέρει τα μηνύματα των νέων της εποχής, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους παλιότερους.



Ο Β. Παπακωνσταντίνου εκφράζει την κληρονομημένη ανατρεπτικότητα εντός της κοινωνίας. Το επαναστατικό του ένδυμα είναι από αρχαίο ύφασμα: κουβαλάει μνήμες προηγουμένων σωμάτων, και προορίζεται να δοθεί στα επόμενα.



Γεννημένος στην Μεγαλόπολη από αγροτική οικογένεια, έρχεται στα 7 του χρόνια στην υπό ανοικοδόμηση Αθήνα της δεκαετίας του ΄60. Αναπτύσσει λόγω καταβολών μια εναργή συνείδηση, κι αυτό κάνει τα κοινωνικοπολιτικά τραγούδια της πρώτης εκείνης περιόδου (Ο Εχθρός Λαός Μ. Θεοδωράκη-Ι. Καμπανέλλη /΄75, Τα Αγροτικά Θ. Μπαλακάκου- Δ. Τζεφρώνη/΄75, Της Εξορίας Μ. Θεοδωράκη/΄76, Προστάτες Θ. Μπακαλάκου/΄79, Αρμενία ΄81), να έχουν μια βιωματική ειλικρίνεια. Τραγουδιστής συνθετών αρχικά, στη γόνιμη μουσικά δεκαετία του ΄70, εμφανίζει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο το ΄78, και τον δεύτερο (Φοβάμαι) , καθοριστικό για τον ίδιον αλλά και για το ελληνικό τραγούδι, το ΄82.



Το Φοβάμαι, αποτελεί ορόσημο για την δεκαετία του ΄80. Ανοίγει ορίζοντες με τα ροκ ηχοχρώματά του, γεφυρώνοντας στο εσωτερικό του το παλιό και το καινούργιο. Τα τραγούδια γίνονται κλασσικά, και το ... . φοβάμαι όλ΄αυτά που θα γίνουν γιά μένα χωρίς εμένα... . , προφητική σημαία των επερχόμενων δεκαετιών.





--------------------------------------------------------------------------------
Η νεολαία αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Β. Παπακωνσταντίνου τον αρχετυπικό εκφραστή της, και ο τραγουδιστής αναλαμβάνει να σηκώσει το βάρος του, εσαεί, έφηβου δρομέα του ελληνικού τραγουδιού.
--------------------------------------------------------------------------------




Η δεκαετία που μεσολαβει, ως το ΄92, δημιουργεί μιά εκρηκτική σχέση τραγουδιστή-κοινού, με προσωπικές δουλειές (Διαίρεση ΄84, Χαιρετίσματα ΄87, Ολα από χέρι καμμένα ΄88, Χορεύω ΄89, Χρόνια Πολλά ΄91) , αλλά και συνεργασίες (Μ. Θεοδωράκης, Μ. Λοΐζος, Θ. Μικρούτσικος, Ν. ΄Ασιμος) , που ξεδιπλώνουν την συνεύρεση των γενεών μέσα από την καταγγελία του χάσματός τους.



Η δεκαετία του ΄90, βρίσκει τον Β. Παπακωνσταντίνου σταθερό στην πορεία του αναφορικά με το τραγούδι, παρότι οι αλλαγές που συντελούνται, συχνά αδειάζουν τους απροσάρμοστους. Ερμηνευτικά ο λυρισμός της φωνής του συνδυάζεται με μιά σκοτεινή τραχύτητα, ισορροπώντας την τρυφερότητα και την επικότητα θαυμαστά.



Από το ΄84, φανερώνει και την τραγουδοποιητική του ικανότητα. Η Σφεντόνα (΄92) , Δεν σηκώνει (΄94) , Πές μου ένα ψέμα ν΄αποκοιμηθώ (΄97) , Να με φωνάξεις (΄99) , Θάλασσα στη σκάλα Θ. Μικρούτσικου/Ο. Ιωάννου (΄00) , συμπορεύονται με διαρκείς συνεργασίες με έντεχνους συνθέτες ( Γραμμές των Οριζόντων Θ. Μικρούτσικου/Ν. Καββαδία, Φυσάει Γ. Τσαγκάρη/Τ. Λειβαδίτη) και νεώτερους τραγουδοποιούς (Λ. Μαχαιρίτσας, Δ. Γαλάνη, Α. Δήμας) . Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κάνουν την άλογη φωνή της ροκ, να παραμένει η σημαντικότερη αποτύπωση της εποχής σε έλληνα τραγουδιστή, την τελευταία 25ετία.

Σχετικοί δίσκοι στο δισκοπωλείο:

-Β. Παπακωνσταντίνου: Χαμένες Αγάπες - 2000
-Β. Παπακωνσταντίνου: Σφεντόνα Live - 2000
-Β. Παπακωνσταντίνου: Θάλασσα Στη Σκάλα - 1999
-Β. Παπακωνσταντίνου: Να Με Φωνάξεις - 1999
-Β. Παπακωνσταντίνου: Πες Μου Ενα Ψέμα Ν’ Αποκοιμηθώ - 1997
-Β. Παπακωνσταντίνου: Οι Μπαλλάντες Του Βασίλη - 1995
-Β. Παπακωνσταντίνου: Δε Σηκώνει - 1994
-Β. Παπακωνσταντίνου: Φυσάει - 1993
-Β. Παπακωνσταντίνου: Σφεντόνα - 1992
-Β. Παπακωνσταντίνου: Χρόνια Πολλά - 1991
-Β. Παπακωνσταντίνου: Ζωντανή Ηχογράφηση Στο Αττίκόν - 1991
-Β. Παπακωνσταντίνου: Χορεύω - 1989
-Β. Παπακωνσταντίνου: Ολα Από Χέρι Καμμένα - 1988
-Β. Παπακωνσταντίνου: Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες Του - 1987
-Β. Παπακωνσταντίνου: Χαιρετίσματα - 1987
-Β. Παπακωνσταντίνου: Συναυλία Στο Νέο Φάληρο - 1985
-Β. Παπακωνσταντίνου: Διαίρεση - 1984
-Β. Παπακωνσταντίνου: Καρυωτάκης - 1984
-Β. Παπακωνσταντίνου: Φοβάμαι - 1982
-Β. Παπακωνσταντίνου: Αρμενία - 1981

Έφηβα γεράκια

Solo: ] 2x

Em D D

e---7-5-7------------5-----5-------5---5----------
B-5-------8-7-5--7-8---7-----7-------8---7-5------
G------------------------7-----7-7-----------7----
D-------------------------------------------------
A-------------------------------------------------
E-------------------------------------------------

C D

e-------------------------------------------------
B-5-7-8--7-5--7-5---------------------------------
G-----------------7-------------------------------
D-------------------------------------------------
A-------------------------------------------------
E-------------------------------------------------

Em D D

e---7-5-7------------5-----5-------5---5----------
B-5-------8-7-5--7-8---7-----7-------8---7-5------
G------------------------7-----7-7-----------7----
D-------------------------------------------------
A-------------------------------------------------
E-------------------------------------------------

C D Em

e-------------------------------------------------
B-5-7-8--7-----5----------------------------------
G-----------7-------------------------------------
D-------------------------------------------------
A-------------------------------------------------
E-------------------------------------------------


Em D
Κρυφτήκανε στη μουσική να βρούνε τη γενιά τους
Em
τα ρούχα κόμποι ερωτικοί στα άλυτα κορμιά τους
D
απ’ τα σχολεία βγήκανε και μπήκαν στα μπαράκια
Em
στους τοίχους χτυπηθήκανε τα έφηβα γεράκια

Απόψε ανοίξανε με το Θεό παρτίδες
τα χέρια τους απλώσανε σαν δίκοπες λεπίδες
και στου ζεϊμπέκικου τον ανοιχτό σταυρό τους
απόψε παίρνουνε κεφάλια στο χορό τους

Em D Em
Κράτα ρε φίλε γερά ]2x

Solo ] 2x

Στον πρώτο τους τον έρωτα πήραν φωτιά καήκαν
έναν Αχέροντα κολύμπησαν και βγήκαν
στο πρώτο αίμα τους τη μάνα τους τρελάναν
στην πρώτη αγάπη τους σαν ήρωες πεθάναν

Πονέσανε τα μάτια τους όνειρα να θυμούνται
φωτιά στα τσιγαράκια τους γιατί τώρα φοβούνται
ποιου τραγουδιού η μοναξιά μπορεί να σε γλιτώσει
ποιου κοριτσιού η σκοτεινιά πάλι θα σε σκοτώσει

Κράτα ρε φίλε γερά ]2x

Solo ] 2x

Στον πρώτο τους τον έρωτα...

Κράτα ρε φίλε γερά ]4x

Τρίτος παγκόσμιος

Cm Fm G Cm
Ό Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φραντς σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς
Eb Fm Cm Fm G Fm Cm
Ό Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φραντς αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τανκς

C#m F#m G# C#m
Ό Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φραντς δούλευαν στον Μπράουν στον Φίσερ στον Κραφτ
E F#m C#m F#m G# F#m C#m
Ο Μπράουν ο Φίσερ ο Κραφτ αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ

D-|----------------12-10----|----------------12-10----|----------------12-10----|-------|
A-|-12-10-12-10-12-------12-|-12-10-12-10-12-------12-|-12-10-12-10-12-------12-|-10-12-|

Dm Gm A Dm
Ό Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φραντς ανέμελοι δούλευαν πάντα στα τανκς
F Gm Dm Gm A Gm Dm
Ποτέ τους δεν διάβασαν Μαρξ ιδέα δεν είχαν για τραστ και για κραχ

D#m G#m Bb D#m
Ο Μπράουν ο Φίσερ ο Κραφτ χωρίσαν σε Μπράουν σε Φίσερ σε Κραφτ
F# G#m D#m G#m Bb G#m D#m
Ο Μπράουν ο Φίσερ ο Κραφτ εχθροί τάχα γίναν χωρίσαν το τραστ

D-|----------------14-12----|----------------14-12----|----------------14-12----|-------|
A-|-14-12-14-12-14-------14-|-14-12-14-12-14-------14-|-14-12-14-12-14-------14-|-12-14-|

Em Am B Em
Και πριν μάθουν τι είπε ο Μαρξ στρατιώτες τους πήραν στο πόλεμο παν
G Am Em Am B Am Em
Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φραντς σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ' τα τανκς

Fm Bbm C Fm
Ο Μπράουν ο Φίσερ ο Κραφτ σκεφτήκαν και είπαν πως φταίει ο Μαρξ
G# Bbm Fm Bbm C Bbm Fm Bbm C Fm
Ο Μπράουν ο Φίσερ ο Κραφτ ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ ] 3x

Πρέβεζα
Em
Θάνατος είναι οι κάργιες που χτυπιούνται
Στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια
C
Θάνατος και οι γυναίκες που αγαπιούνται
Am Bm
Καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια

Em
Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης
G
Την Κυριακή θα ακούσουμε την μπάντα
Am
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης
Bm D Em D C Em D C Em
Πρώτη κατάθεση δραχμαί τριάντα

Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι
Με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους
Ο ελαιώνας γύρω η θάλασσα και ακόμη
Ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους

Βάσις φρουρά...

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
Για να ζυγίσει μια ελλιπή μερίδα
Θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
Κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα

Βάσις φρουρά...

Περπατώντας αργά στη προκυμαία
Υπάρχω λες κι ύστερα δεν υπάρχεις
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους
Θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία